Maslow mówił także o 2 rodzajach twórczości:

I. Opartej na talencie – ważne są cechy osobowe, ale i wybitne zdolności. Efektem tego są wybitne dzieła.

II. Twórczość związana z samorealizacją. To twórczość bez „dzieł wyjątkowych”, która może się ujawnić w różnych dziedzinach życia tj. np. rodzicielstwo; działalność społeczna też wymaga dużej estetyczności, pomysłowości. Ten poziom twórczości jest dostępny dla każdego.

Maslow mówił o procesie twórczym, na który składają się 2 etapy:

1. Proces pierwotny – jest związany z ideą, natchnieniem, powstawaniem pomysłu, zafascynowania się czymś. U wielu osób twórczość się kończy na tym pierwszym etapie („słomiany zapał”).

2. Proces wtórny - opracowanie pomysłu. Jest to ciężka praca nad pomysłem, wymaga cierpliwości, skupienia, motywacji. Efektem tego będzie wielkie dzieło.

Wielka twórczość to 5 % talentu a 95 % pracy.

Maslow jest słynny z charakteryzowania ludzi samorealizujących się.

Charakterystyczne cechy osób samorealizujących się:

mają wysoki poziom autonomii (niezależność),

akceptacja siebie, ale nie jest to samouwielbienie, akceptacja swoich wad,

wysoki stopień świadomości, znajomość siebie,

angażują się w sprawy społeczne,

nie ulegają bezwolnie modzie i stylowi życia narzuconemu przez świat,

mają poczucie humoru, ale wyzbyte złośliwości, mają „filozoficzne poczucie humoru”,

pełna akceptacja innych niezależnie od statusu materialnego, społecznego innych ludzi. Akceptują ludzi dla nich samych. Odchodzą od znajomości nastawionych na wymianę towarową.

posiadają przyjaciół, ale niewielu (są to głębokie przyjaźnie),

mają potrzebę samotności, wyciszenia (w znaczeniu dobrego bycia z samym sobą).