Psychologia twórczości - Artykuły

Struktura intelektu składa się ze zdolności. To zdolności dywergencyjnego wytwarzania.

Myślenie Dywergencyjne (Guilford) – jest przeciwne myśleniu konwergencyjnemu, tzn. Rozbieżność, to myślenie rozbieżne, prowadzące do wielu poprawnych pomysłów.

Teorie wywodzące się z psychoanalizy:

Koestler powiedział najwięcej o twórczość w znaczeniu asocjacyjnym. Mówił o twórczości w różnych dziedzinach życia, w których ujawnia się kompilacja. Chodzi o dwie idee, im bardziej są odległe, tym bardziej twórcze jest to kojarzenie. Koestler łączył odległe idee fizyki i astronomii.

Kazimierz Dąbrowski – jego teoria dezintegracji pozytywnej mówi o rozwoju osobowości. Charakterystyczne jest to, że człowiek dojrzewa do osobowości. Chodzi o wzrost wewnętrzny, którego impulsem są kryzysy.

Maslow - twórczość rozumiana jako autokreacja. Mówił o samorealizacji- wymieniał ją jako potrzebę człowieka. Jest ona potrzebą wyższą, która pojawia się po zaspokojeniu potrzeb niższego rzędu tj. fizjologiczne, bezpieczeństwa, szacunku, przynależności i miłości. Następną grupą potrzeb jest samorealizacja, czyli realizowanie swoich potencjalnych możliwości. Większość ludzi w takiej kolejność zaspokaja swoje potrzeby. Maslow wymieniał także potrzeby estetyczne, poznawcze i transcendencji.

Karl Rogers - mówienie o człowieku jako o jednostce w pełni, optymalnie funkcjonującym. Człowiek twórczy to ten, który ma odwagę być sobą. Potrafi ujawniać swoje emocje, odczuwa i manifestuje to co czuje.

Erich Fromm - mówi o dwóch rodzajach twórczości:

Freud – Twórczość w jego teorii trójczłonowej psychiki polegałaby na umiejętności mediowania między id a superego. Wtedy człowiek może wyzwolić z siebie to co najlepsze.

Twórczość przez duże T- wielka, wybitna, elitarna